Niniejsza publikacja dotyczy zagadnienia integracji sensorycznej (SI) i jest przeznaczona dla terapeutów, nauczycieli i rodziców dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD – Autism Spectrum Disorder) i z innymi całościowymi zaburzeniami rozwoju (PDD – Pervasive Developmental Disorders). Autorki – terapeutki zajęciowe z wieloletnim stażem – tłumaczą zawiłości teorii SI i funkcjonowania układów sensorycznych oraz prezentują zalety terapii zajęciowej. Książka ma także wymiar praktyczny – przedstawiono w niej technikę masażu Wilbarger i zasady konstruowania diety sensorycznej oraz scharakteryzowano sprawdzone strategie radzenia sobie z dysfunkcjami SI. Yack, Aquilla i Sutton skonstruowały także listy kontrolne ułatwiające diagnozę trudności dzieci z ASD i PDD, a w ostatnim rozdziale opisały, jak samodzielnie wykonać przydatne w terapii SI akcesoria i sprzęty.

Prezentowana pozycja jest zbiorem 15 scenariuszy z kompletem załączników, do których należą zestawy wyrazów i tekstów, materiał obrazkowy oraz zadania i łamigłówki uatrakcyjniające terapię.

W niniejszej książce starałem się, po pierwsze, ukazać względnie szerokie perspektywy postępowania penitencjarnego, stosowanego w polskich zakładach karnych, po drugie zaś – i to jest istotą pracy – zaprezentować niszową, jak dotąd, problematykę resocjalizacyjnej pracy z „niebezpiecznymi”, uwzględniając jej aspekty ochronne. Wprowadzeniem do rozważań teoretycznych dotyczących „niebezpiecznych” jest w każdym podrozdziale niniejszego opracowania w miarę wielopłaszczyznowe i holistyczne spojrzenie na wiele zagadnień i kwestii powiązanych z nimi merytorycznie. Zatem rozpoczynam od ogólnego postrzegania problemu, a następnie przechodzę na poziom szczegółu, starając się kreślić poszczególne już wówczas ramy tematyczne dotyczące kategorii osadzonych „niebezpiecznych”. Nie było to zadanie łatwe, biorąc pod uwagę niedostatek literatury przedmiotu z omawianego zagadnienia.

Pracę podzieliłem na dwie korespondujące ze sobą części. Pierwsza ma charakter teoretyczny i składa się na nią pięć rozdziałów przybliżających wielość zagadnień, które stanowią istotę funkcjonowania w izolacji więźniów „niebezpiecznych”….

Część druga publikacji stanowi relację z badań własnych. Również składa się z pięciu rozdziałów, z czego rozdział pierwszy to prezentacja koncepcji metodologicznej. Pozostałe cztery rozdziały zawierają analizę zgromadzonego materiału badawczego…

Nie ulega wątpliwości, że permanentnie izolowany człowiek tworzy swoistą rzeczywistość wyobrażeniową, co niejednokrotnie przekłada się na brak realnego spojrzenia na świat „tu i teraz” oraz świat poza murem więziennym. Należy więc mieć na uwadze, że treści zawarte w rozdziałach badawczych były konstruowane w przestrzeni zdeformowanej sensorycznie i poznawczo. Tam, gdzie funkcjonują moi rozmówcy, zmienia się wizja otoczenia, a pojęcia nabierają innych znaczeń. Skazani tworzą wówczas subiektywne scenariusze, nierzadko mutując jego obraz. Mimo wszystko pozwala to choćby częściowo przybliżyć swoistość środowiska więźniów „niebezpiecznych”, wzbogacając – mam nadzieję – obecny stan wiedzy na temat ich funkcjonowania, myślenia i postrzegania oraz rodzimą refleksję naukową w tym zakresie.
Autor

Książka ma na celu przybliżenie zespołu Aspergera wszystkim tym, którzy w procesie życia mają lub mieć będą kontakt z tymi wyjątkowymi osobami. Autorka daje praktyczne narzędzie, które w jednym miejscu skupia wiedzę adresowaną do pedagogów, rodziców, terapeutów i wszystkich osób zainteresowanych zaburzeniami autystycznymi. Jako mama chłopca z zespołem Aspergera, wie, jak wiele czasu opiekunowie tracą na dotarcie do praktycznej wiedzy, jak wiele energii wydatkują by zrozumieć własne dziecko, nierzadko są to lata. Właśnie dlatego napisała tą książkę, by w jednym miejscu w prosty i praktyczny sposób odpowiedzieć na pytania nurtujące rodziców, pedagogów, nauczycieli i terapeutów, a związanych z dziećmi z zespołem Aspergera od najwcześniejszego okresu ich życia, z krótką charakterystyką rodzin w których jeden z partnerów cierpi na zespół Aspergera.
Książka podzielona została na trzy rozdziały. Pierwszy zawiera ogólną charakterystykę zespołu Aspergera. Drugi fragment książki adresowany jest do pedagogów, którzy już od edukacji przedszkolnej mają do czynienia z dziećmi z zespołem Aspergera. Autorka przedstawiła zagadnienia związane z trudnościami i niepowodzeniami edukacyjnymi dziecka z diagnozą zespół Aspergera oraz omówiła praktyczne metody oddziaływań dydaktyczno – wychowawczych na dziecko z zespołem Aspergera w placówkach edukacyjnych. Trzecia część książki skierowana jest do rodziców i zawiera wszystkie te treści, które od momentu podejrzenia zaburzeń rozwojowych, przez proces diagnostyczny i terapeutyczny, aż do osiągnięcia przez dziecko samodzielności, są istotne i ważne w procesie wychowania do dorosłości. Patroni medialni: AKSON Centrum Wspierania Rodziny, ASPI Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Zespołem Aspergera.

Co robić, jeśli chcemy coś wyegzekwować od nastolatka.
Czego absolutnie nie należy robić.
I na co mamy jeszcze jakiś wpływ.
Były takie słodkie. Takie śliczne…
Ale nadeszła chwila, kiedy dzieci z radosnych, ciekawych świata i cudownie grzecznych aniołków przeobraziły się w wiecznie niezadowolone, mrukliwe nieprzeniknione istoty. Gdzie w nich ukrywa się rozsądny, mądry i uprzejmy człowiek? Trzeba mieć cierpliwość i poczekać, aż się wygrzebie na światło dzienne ze stosów ciuchów i pustych kubków po jogurtach. Tak to już jest.
Zderzenie ze światem własnej 16-letniej córki posłużyło bestsellerowemu niemieckiemu pisarzowi Janowi Weilerowi do przeprowadzenia iście laboratoryjnych badań nad nastolatkami. I oto mamy zabawne
interpretacje zachowań typowej nastolatki, wnioski i recepty bardzo przydatne dla rodziców, którzy chcą znaleźć klucz do zrozumienia swoich dzieci.

Ile odpowiedzialności można przekazać nastoletniemu dziecku? Co robić, kiedy nie radzą sobie w szkole? Jak reagować na łamanie ustalonych reguł? Co robić, kiedy dom zamienia się w hotel? Jak odbudować nadszarpnięte zaufanie? Kiedy miłość rodziców zamienia się w obsługę?

Gdy dzieci kończą dziesięć lat, powoli wchodzą w wiek nastoletni. Cztery lata potem jest już za późno na wychowanie ? twierdzi Jesper Juul. Niestety, właśnie wtedy wielu rodziców próbuje w pośpiechu nadrabiać zaległości wychowawcze i naprawiać błędy. Takie turbowychowanie nie przynosi jednak spodziewanych rezultatów. Rodzice wciąż mają duży wpływ na myślenie i postępowanie nastolatka, ale jako partnerzy, którzy poprzez swoje wartości i doświadczenie motywują go do odpowiedzialnego wejścia w dorosłość.

Niezwykła rozmowa dotycząca tego, jak widzieć i rozumieć sprzeczności, w których jest pogrążony nastolatek, jak je uszanować, nie uporządkowując ich za niego i jak ważna jest zdolność do tolerowania odmienności dziecka w okresie dojrzewania.
PHILIPPE GUTTON jest profesorem uniwersyteckim, psychoanalitykiem i psychiatrą. Pracuje także jako redaktor naczelny kwartalnika „Adolescence”, założonego w 1983 roku, poświęconego problemom nastolatków. W swoich licznych książkach koncentruje się na kryzysie okresu dojrzewania. VINCENT VILLEMINOT jest dziennikarzem.

Nowa, poszerzona o siedemnaście nowych wspomnień, poprawiona i uzupełniona książka Cześć, starenia złożona jest z opowieści o Zbigniewie Cybulskim (1927–1967), aktorze, legendzie polskiego kina, współtwórcy Studenckiego Teatrzyku Bim-Bom.
Niezapomniany Staszek z Giuseppe w Warszawie, Jacek z Do widzenia, do jutra, kapitan van Worden z Rękopisu znalezionego w Saragossie – w pamięci widzów na wiele lat zapisał się jako Maciek Chełmicki w Popiele i diamencie. Ta rola zmieniła jego życie. Czy wyłącznie na lepsze?
Był fenomenem, idolem swego pokolenia, obiektem uwielbienia. Już za życia stał się legendą.
Zbyszka Cybulskiego, brata-łatę zwracającego się do wszystkich „starenia!”, wspominają jego bliscy, m.in. żona Elżbieta Chwalibóg-Cybulska, szwagierka Maria Chwalibóg, cioteczny brat Wojciech Jaruzelski, jego przyjaciele i znajomi z okresu krakowskiego, gdańskiego i warszawskiego, wśród nich Magda Zawadzka, Beata Tyszkiewicz, Joanna Jędryka, Iga Cembrzyńska, Lucyna Winnicka, Agnieszka Osiecka, Jacek Fedorowicz, Daniel Olbrychski oraz Andrzej Wajda, reżyser, który w Zbigniewie Cybulskim – młodym aktorze w czarnej skórzanej kurtce i charakterystycznych ciemnych okularach – dostrzegł Maćka Chełmickiego.
Dzięki ogromnemu archiwum żony aktora i imponującym zbiorom autorki w książce znalazło się wiele dokumentów, pamiątek po aktorze oraz jego zdjęć prywatnych, a także wybrana korespondencja.
Mariola Pryzwan – autorka m.in. złożonych ze wspomnień książek o Annie German, Annie Jantar, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Haliny Poświatowskiej, Władysławie Broniewskim – przez całe swoje dorosłe życie zbiera materiały i wspomnienia o swym ulubionym aktorze, z właściwą sobie elegancją i skrupulatnością tworząc z nich jedyną w swoim rodzaju biografię.