SLI – to skrót od angielskiego terminu specificlanguageimpairment.     Został on przetłumaczony na język polski jako specyficzne zaburzenie językowe.

Specyficzne zaburzenia językowe SLI – nie są wywołane przyczynami anatomicznymi, medycznymi bądź upośledzeniem umysłowym. Występujący u dzieci z SLI deficyt językowy nie jest spowodowany:

• – zaburzeniami artykulacyjnymi
• – wadami słuchu
• – chorobami ośrodkowego układu nerwowego
• – zaburzeniami emocjonalnymi
• – zaniedbaniami środowiskowymi

SLI rozwija się na bazie opóźnionego rozwoju mowy, ale nim nie jest. Jeżeli dziecko z ORM, mimo pewnych postępów, w dalszych latach nadal będzie wykazywać deficyty językowe, a jego mowa będzie rozwijać się nieprawidłowo, to możemy mówić o specyficznych zaburzeniach językowych –SLI.

Trudno jednoznacznie określić przyczynę specyficznego zaburzenia językowego. Uważa się, że jest ono związane z nietypowym funkcjonowaniem ośrodkowego układu nerwowego, które uniemożliwia szybkie przetwarzanie danych językowych. SLI może mieć także podłoże genetyczne.

Diagnozę SLI stawia się dopiero, gdy dziecko ukończy cztery lata. Dzieci z SLI to grupa niejednolita pod względem rodzaju i nasilenia objawów zaburzeń. Mogą mieć one problemy w każdym aspekcie komunikacji językowej : doborze słów, rozumieniu i tworzeniu zdań, poprawnej wymowie, odróżnianiu wyrazów podobnie brzmiących, układaniu opowiadań czy stosowaniu odpowiednich form w różnych sytuacjach społecznych.

Problemami towarzyszącymi SLI są :

• – kłopoty z pamięcią
• – trudności z koncentracją uwagi
• – problemy z zachowaniem ( agresja )
• – brak aktywnego udziału w lekcjach
• – trudności z czytaniem i pisaniem
• – trudności z nawiązaniem kontaktów społecznych już w wieku przedszkolnym
• – problemy ze zrozumieniem poleceń słownych wydawanych przez nauczyciela

Język jest postawą edukacji, dlatego należy zadbać o rozwój werbalny dziecka. Rodzice mogą pomóc swoim dzieciom przede wszystkim reagując na pierwsze symptomy nieprawidłowego rozwoju mowy, a także podejmując współpracę z nauczycielami i terapeutami. Szybka reakcja i wzajemna wymiana spostrzeżeń wpłynie na skuteczność podjętej terapii.

Opracowała :
Lidia Siodlaczek neurologopeda