Jakie są możliwości terapii psychologicznej w naszej Poradni?

Nasza placówka dysponuje szeroką ofertą działań terapeutycznych. Jest to terapia pedagogiczna, logopedyczna i psychologiczna. Ponieważ są to mocno wyspecjalizowane rodzaje oddziaływań, których centrum zainteresowania jest dziecko, rodzice mogą się nie orientować, czego dokładnie dotyczą. W naszej kulturze pokutują jeszcze stare, negatywne schematy myślenia, kojarzące psychoterapię z chorobą psychiczną i deprecjonujące wartość osoby sięgającej po taką pomoc. Szybki rozwój cywilizacyjny niesie za sobą wiele nowych zjawisk, które nie są znane w doświadczeniach pokoleniowych naszej sfery kulturowej. Dlatego maleje siła oddziaływania rodziny i wydolność rodziców wobec nowych wyzwań. Pojawiają się natomiast oferty różnych form pomocy i dorosłym i dzieciom, z których warto skorzystać. Pozwala to zapobiegać poczuciu bezradności, osamotnienia i izolacji, a w rezultacie utrwalaniu błędnego koła patologii.

Kiedy powinno się podjąć psychoterapię indywidualną? Kiedy kłopot staje się tak dokuczliwy, że uniemożliwia normalne funkcjonowanie, a w przypadku dziecka – realizowanie podstawowych potrzeb rozwojowych. Na przykład: dziecko lękowe zamiast bawić się beztrosko z innymi dziećmi, poszerzać kontakty społeczne i uczyć się poprzez zabawę przebywa w samotności lub koncentruje się na kontrolowaniu otoczenia, np. kurczowym trzymaniu matki. Dziecko nadpobudliwe nerwowo słabo się skupia, nie zapamiętuje wiedzy, czasami też zużywa za dużo energii na tłumienie impulsów zamiast wykorzystywać ją na zabawę i poznawanie świata. Dziecko agresywne utrwala mechanizm kontrolowania otoczenia poprzez przemoc, prowokując odrzucenie ze strony otoczenia, nie nabywa pozytywnych doświadczeń z ludźmi i kształtuje negatywną samooceną. Rolą terapeuty jest uwolnienie naturalnej ekspresji uczuć i wspieranie dziecka w radzeniu sobie z trudnymi doświadczeniami.
Równolegle prowadzona w naszej Poradni terapia rodzinna jest wsparciem dla rodziców i możliwością korygowania błędów wychowawczych. Formą edukacji dla dorosłych jest Szkoła dla rodziców i wychowawców, gdzie rodzice poprzez pracę w grupie mogą nauczyć się nowych oddziaływań lub zmieniać stare i nieefektywne wzorce zachowania. Można tutaj udoskonalić sposoby komunikowania się z dzieckiem, nauczyć się, jak efektywnie chwalić dziecko i zachęcać je do współpracy, jak wspierać dziecko w radzeniu sobie z trudnymi uczuciami i rozwiązywać konflikty.
Terapia grupowa dla młodzieży w wieku gimnazjalnym realizowana jest w formie socjoterapii. Jej zadaniem jest dostarczenie dzieciom doświadczeń psychokorygujących nieadekwatne wzorce i doświadczenia. Jej zaletą jest duża efektywność i większa moc oddziaływania. Wpasowuje się ona również w naturalną potrzebę wieku, jaką jest bycie w grupie rówieśniczej. Od ubiegłego roku prowadzony jest w Poradni trening interpersonalny dla młodzieży ponadgimnazjalnej, który doskonali umiejętności społeczne, ale również może spełnić rolę terapeutyczną dla dzieci mających problemy adaptacyjne w grupie.

Terapia psychologiczna małego dziecka do momentu rozpoczęcia nauki w szkole z zakresu wczesnego wspomagania rozwoju ma na celu wyrównywanie deficytów rozwojowych sfery poznawczej i społeczno – emocjonalnej. Dziecko uczy się np. celowej aktywności, hamowania impulsów, nowych umiejętności praktycznych, właściwego sposobu wyrażania emocji i komunikowania się. Terapia rozwija sferę koordynacji wzrokowo – ruchowej oraz ogólną sprawność ruchową, daje możliwości wzbogacenia słownictwa.
Arteterapia jest formą oddziaływania na sferę emocji dziecka poprzez sztukę, a więc: rysunek, rzeźbienie, taniec czy pantomimę lub dramę. Prowadzona jest w grupie, a więc daje również dziecku możliwość nabywania doświadczeń w kontaktach społecznych.
Jak wygląda psychoterapia? W wypadku dziecka jest to przede wszystkim ukierunkowana zabawa, rysunek i oczywiście rozmowa. Dziecko często obawia się tego, co może je czekać w gabinecie, zwłaszcza, jeśli rodzić straszy je psychologiem w rozumieniu, że ma być on przedłużeniem dyrektywnego wychowania /”bo pani nakrzyczy na ciebie”, „pani ci wytłumaczy” lub „przemówi do rozsądku” lub w skrajnych wypadkach „jak będziesz niegrzeczny, to pani da zastrzyk”/. Terapeuta to nie lekarz ani pielęgniarka, nie jest nauczycielem ani nie będzie zastępczym rodzicem. Jest być przyjazną osobą, towarzyszącą dziecku w jego przejściu przez życie. Pomaga nazywać, interpretować, zamieniać w fantazję lub dzielić się doświadczeniami. Nigdy nie pracuje bez zgody rodziców, a przede wszystkim dziecka. Jednocześnie należy powiedzieć, że terapeuta nie zastąpi rodzica i nie taka jest jego rola. Bez przyzwolenia lub współdziałania rodziców terapia rzadko jest skuteczna. Wielokrotnie jest tak, że niestabilna sytuacja życiowa przeszkadza rodzicowi we wszechstronnym pełnieniu swojej roli /np. depresja, ciężkie choroby, wypadki, rozwód, nieobecność z powodu zapracowania lub wyjazdu za granicę lub brak własnych dobrych doświadczeń z dzieciństwa/. Tutaj osoba terapeuty jest wspierająca dla całego systemu rodzinnego i pomaga w przetrwaniu trudnego okresu. Na zakończenie warto powiedzieć, że psychoterapia nie powinna być kolejnymi zajęciami w „pakiecie” zajęć pozalekcyjnych dziecka. Powinna to być nadzwyczajna godzina, na którą dziecko czeka i przychodzi z chęcią lub przynajmniej z przyzwoleniem. Można powiedzieć, że to „spotkanie dwóch osób w innym wymiarze”.

Zapraszamy!