W przedłożonej Czytelnikom monografii podjęto zagadnienia dotyczące wsparcia udzielanego osobom niepełnosprawnym w wielu aspektach funkcjonowania przez asystentów osób niepełnosprawnych (AON). Publikację podzielono na trzy części. W pierwszej, składającej się z trzech artykułów, omówiono kwestie związane z systemem kształcenia asystentów osób niepełnosprawnych. Część druga traktuje o miejscu i zakresie świadczeń oferowanych przez asystenta, a kolejna o wyzwaniach, oczekiwaniach społecznych i problemach stojących przed asystentami. Monografię zamykają informacje o dwóch polecanych książkach, tematycznie związanych z zagadnieniami poruszanymi w tomie XVII serii „Problemy Edukacji, Rehabilitacji i Socjalizacji Osób Niepełnosprawnych”.
Książka prezentuje ważne problemy związane z pracą z osobami naznaczonymi innością, ukazuje również dylematy przeżywane przez asystenta i trudności, jakie napotyka w codziennej pracy. Pojawiają się pytania, co jeszcze należy robić i jak doskonalić swój warsztat, aby poprawić jakość życia osobom potrzebującym wsparcia i pomocy. Publikacja przeznaczona jest głównie dla pracujących z niepełnosprawnymi oraz tych, którzy swoją przyszłość zawodową wiążą z szeroko pojętą rehabilitacją. Żywimy nadzieję, że wywoła refleksje i dyskusje na temat akademickiego nauczania i kierunków, w jakim powinien się rozwijać zawód asystenta osoby niepełnosprawnej.
Książka Beaty Hoffmann wyraźnie pokazuje, że substancje odurzające są stare jak kultura, społeczeństwo, świadomy siebie i otoczenia człowiek. Niegdyś były częścią kompleksu mityczno-rytualnego; pojawiły się także jako wyzwalacz wyobraźni w bohemach artystycznych XIX wieku. W drugiej połowie XX wieku zostały rozpowszechnione w ramach kontrkultury i subkultur młodzieżowych. Dziś są fragmentem życia sporej części młodzieży. Zostały także wbudowane w konsumpcyjno-zabawowy styl życia, jednak cały czas otoczone są nimbem nieświadomości. Żadna z kategorii społecznych nie jest dziś wolna od przyjmowania narkotyków, uzależnień i związanych z nimi osobistych tragedii. Narkotyki były, są i będą obecne w życiu społecznym. Będą również fascynującym tematem dyskusji prowadzonej przez naukowców, terapeutów, polityków, dziennikarzy i opinię publiczną. Istotny głos w tej dyskusji zajmie – jak przypuszczam – książka Beaty Hoffmann. […] Publikacja przyda się zarówno ekspertom (naukowcom oraz terapeutom), jak i czytelnikom zawodowo niezwiązanym z problemami narkomanii. W przypadku narkotyków nic nie jest gorsze niż nieświadomość.
Z recenzji wydawniczej dra hab. Pawła Możdżyńskiego
Publikacja nie jest propozycją teoretycznych rozważań, nie ma charakteru polemicznego ani dogmatycznego, nie sytuuje problemu narkotykowego w obszarze dewiacji, patologii czy choroby. Celem Autorki było prześledzenie, jak zmieniała się funkcja substancji psychoaktywnych w swojej wielowiekowej historii. Zainteresowania Autorki skupiają się jednak przede wszystkim wokół obecności narkotyków w kulturze młodzieżowej, jak również w różnych obszarach współczesnej kultury dominującej, którą obecnie trudno jest oddzielić od kultury młodzieżowej. Szczególnie ważna wydaje się zmiana postaw młodzieży wobec substancji zarówno psychoaktywnych, jak i społecznych, widoczna w różnych obszarach życia społecznego, a przede wszystkim aktywności twórczej. Zadawała sobie pytanie, jak to wszystko wpłynęło na postrzeganie substancji psychoaktywnych przez młodych ludzi… Zapraszamy do książki.
Książkę tę chcielibyśmy polecić pedagogom specjalnym, nauczycielom praktykom, studentom kierunków pedagogicznych i wszystkim osobom zainteresowanym problematyką niepełnosprawności. Rozważania w niej podjęte zmierzają do znalezienia odpowiedzi na pytanie o kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej. Zarówno na gruncie teorii, jak i praktyki pedagogiki specjalnej nie da się ich przeanalizować bez uwzględnienia zmian, jakie zaszły w terminologii tej dyscypliny naukowej oraz w kierunkach oddziaływań rehabilitacyjnych czy integracyjnych po 1989 roku, a później po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Zmiana stosunku do osób z niepełnosprawnością i wyobrażeń o samej niepełnosprawności, postrzeganie jednostki jako autonomicznego podmiotu, pluralizm zachowań i wyborów oraz przemiany w prawodawstwie to niektóre z konsekwencji tych przeobrażeń dla funkcjonowania osób z niepełnosprawnością omawiane w tomie.
Redaktorzy
Niniejsza książka rozpoczyna nowy cykl zbiorowych publikacji przygotowywanych w Katedrze Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, zatytułowany „Horyzonty Pedagogiczne”. Jest to początek trzeciej już serii prac naukowych, po „Dyskursach Pedagogiki Specjalnej” i „Heurystycznym Wymiarze Ludzkiej Egzystencji”. „Horyzonty Pedagogiczne” będą stanowić cykl podejmujący problemy z różnych obszarów pedagogiki specjalnej oraz dyscyplin pokrewnych. Oddawana w ręce Czytelnika publikacja zawiera teksty dotyczące zarówno teorii, jak i praktyki pedagogiki specjalnej, a także podmiotu tej dziedziny nauki, którego rozumienie obecnie ulega rozszerzeniu (odnosi się do osób w każdym wieku i z różnego rodzaju odstępstwami od normy in minus oraz in plus).
Jedna z najpopularniejszych na świecie książek dla rodziców
Ponad 5 milionów sprzedanych egzemplarzy!
Przetłumaczona na dwadzieścia dwa języki!
Podstawy nauki czytania
Nastawienie i podejście rodzica
Najlepszy czas na naukę
Przygotowanie materiałów
Świat złożony z literek
Małe dziecko to istny kosmos zdolności. Czy wiesz, że Twoja pociecha może rozpocząć naukę czytania samogłosek już w dwunastym miesiącu życia? Autor tej książki niejednokrotnie udowodnił, że dzieciaki są w stanie przyswoić o wiele więcej, niż uważamy za możliwe. Wykorzystał własne odkrycia na temat tego, dlaczego najmłodsze dzieci uczą się więcej i szybciej niż dzieci starsze, a potem znalazł dla nich praktyczne zastosowanie. Jako założyciel Instytutu Osiągania Ludzkiego Potencjału stworzył programy wczesnego rozwoju, które możesz od dziś zacząć stosować w domu.
Z reguły naukę czytania rozpoczyna się dopiero u sześcio- lub siedmiolatków. Wówczas jednak mózg dziecka przyswaja wiedzę wolniej niż kilka lat wcześniej. Po co narażać Twoją pociechę na frustrację spowodowaną niepowodzeniami w szkole? Zacznijcie naukę od zaraz. Ta książka wyjaśni Ci, czym jest program wczesnej nauki czytania, a także jak przygotować i uporządkować konieczne materiały, by rozwijać umiejętności Twojego dziecka.
Wczesna nauka czytania ma ogromny wpływ na funkcje psychiczne małego dziecka. Szkrab, który czyta, ma poczucie, że jest w czymś dobry. Codzienne proste ćwiczenia, wykonywane w przyjemnej atmosferze, umożliwią Twojemu synowi lub Twojej córce poznanie radości uczenia się. Daj swojemu dziecku przewagę, która zapewni mu lepszy i łatwiejszy start w życiu, a potem będzie to nieustannie procentować.
Ta książka jest niezbitym dowodem na to, że małe dzieci mogą nauczyć się czytać, powinny uczyć się czytać, uczą się czytać i co najważniejsze, mówi też o tym, co dzieje się z tymi dziećmi, gdy pójdą do szkoły i dorosną.
Podstawy nauki liczenia
Nastawienie i podejście rodzica
Najlepszy czas na naukę
Przygotowanie materiałów
Świat złożony z cyferek
W amerykańskim Instytucie Osiągania Ludzkiego Potencjału odkryto, że małe dzieci można nauczyć absolutnie wszystkiego, jeśli zostanie im to przekazane w jasny i czytelny sposób. Następnie stworzono tam programy wczesnego rozwoju, idealne do stosowania w domu. Zaczęło się od czytania. Rodzice, którzy wprowadzili do swojego świata tę „subtelną rewolucję”, szybko zauważyli, że o wiele łatwiej jest nauczyć czytać dwulatka niż cztero- czy siedmiolatka. I, co równie istotne, kiedy małe dziecko uczy się czytać, nie tylko błyskawicznie zdobywa wiedzę, ale rozbudza w sobie również ciekawość i umiejętność skupienia – innymi słowy, wyraźnie rośnie potencjał jego młodego umysłu.
Uczenie malucha może dać wiele satysfakcji zarówno opiekunom, jak i ich pociechom. Teraz przyszedł wreszcie czas na liczby i wprowadzanie działań. Książka, po którą sięgasz, pokaże Ci, jak łatwa i pełna radości może być nauka matematyki. Znajdują się tu wskazówki, jak rozpocząć i rozszerzać program matematyczny, jak wykonać i przygotować konieczne materiały, a także jak w najpełniejszym zakresie rozwinąć umiejętności Twojego dziecka w dziedzinie liczenia.
Dzięki wykorzystaniu zdolności myślenia i wyciągania wniosków Twój synek lub Twoja córeczka będą rozpoznawać liczby i cyfry oraz rozwiązywać zadania. Natomiast sam proces nauki będzie dla Was najbardziej radosnym doświadczeniem, jakie kiedykolwiek razem przeżyliście. Wasza wzajemna miłość i szacunek zostaną zsumowane oraz pomnożone.
Ta książka to niezbity dowód na to, że małe dzieci mogą nauczyć się liczyć, powinny uczyć się liczyć, uczą się liczyć. A co najważniejsze, mówi także o tym, co dzieje się z tymi dziećmi, gdy pójdą do szkoły i dorosną.
W XXI wieku informatyka i cyfryzacja objęły wszystkie dziedziny życia na świecie. Komputery, internet, telefony komórkowe opanowały nie tylko matematykę i informatykę, ale też inne nauki. Nastąpił ogromny postęp technologiczny w gromadzeniu, opracowywaniu i popularyzowaniu informacji i wiedzy. Nie ma już chyba dziedziny nauki, ekonomii czy gospodarki, która nie stosuje dzisiaj nowych technologii komunikowania się w cyberprzestrzeni. W 2011 roku było w Polsce więcej telefonów komórkowych niż mieszkańców (wiele osób posiadało więcej niż jedną komórkę). Dzisiaj nikt sobie nie wyobraża codziennego funkcjonowania (w szkole, na uczelni, w pracy, rodzinie i w wielu innych sytuacjach) bez telefonu komórkowego. Jest on potrzebny, a nawet niezbędny w sytuacjach zwyczajnych, codziennych, ale też w sytuacjach ratujących życie. Jednak internet i telefony komórkowe stwarzają również zagrożenia dla ludzi: techniczne, np. gdy wyczerpie się bateria w telefonie komórkowym, a nie mamy ładowarki, ale też społeczne (konflikty). Bardzo niebezpieczne są zachowania nieetyczne – agresja elektroniczna (jest już 20 jej odmian), i niemoralne w cyberprzestrzeni, a nawet czyny o charakterze przestępczym, np. stalking, lobbing, szantaż emocjonalny, sexting. Myślą przewodnią prezentowanej książki jest pogląd, że świata realnego (codziennego) nie można zastąpić światem wirtualnym ? w internecie czy telefonie komórkowym. Nomofobia (z ang. no mobile phone phobia), czyli lęk przed odcięciem od telefonu, staje się zjawiskiem powszechnym.
Najnowsze media cyfrowe i interaktywne technologie informacyjno-komunikacyjne, tworzące cyberprzestrzeń oraz świat wirtualny stwarzają wiele możliwości, ale także zagrożeń dla najmłodszego pokolenia. Mają one charakter dynamiczny i powszechny, a ich wymiar jest globalny. Dzieci i młodzież są najbardziej narażone na niebezpieczeństwa występujące w cyberprzestrzeni. Z tego też powodu istotne znaczenie ma poznanie przyczyn rozwoju tych zagrożeń, obecnego stanu oraz skutków w aspekcie wychowawczym. W tej sytuacji istotnego wymiaru nabierają wszelkie działania pedagogiczne, profilaktyczne oraz terapeutyczne podejmowane nie tylko w rodzinach, ale także w szkołach oraz innych placówkach oświatowych.
Prezentowana monografia jest pracą interdyscyplinarną łączącą wiedzę pedagogiczną, psychologiczną oraz społeczną. Książka podejmuje w swych treściach nowy obszar, w dużej mierze nie rozpoznany na gruncie środowiska oświatowo-wychowawczego. W szczególności rodzice i nauczyciele nie mają świadomości bezpieczeństwa dzieci w cyberprzestrzeni. Nie potrafią diagnozować różnorodnych zagrożeń tam występujących i im przeciwstawiać.
W publikacji przedstawione zostały przyczyny, objawy oraz skutki zagrożeń cyberprzestrzeni dla dzieci i młodzieży. Omówiono działania edukacyjne i profilaktyczne w środowiskach oświatowo-wychowawczych w tym obszarze.
W środkach masowego przekazu, dyskusjach autorytetów w dziedzinie wychowania i nauczania coraz częściej słyszy się głosy o kryzysie współczesnej szkoły w aspekcie jej funkcji wychowawczej. Odbiorca masmediów jest wręcz bombardowany informacjami na temat niewłaściwych zachowań uczniów, naruszających nie tylko reguły obowiązujące w szkole, ale również powszechnie uznawane normy społeczne. Tego typu informacje kończą się najczęściej pytaniami „co będzie dalej z polską szkołą?”, „w jakim kierunku ona zmierza?” Jedną z przyczyn takiej sytuacji jest najprawdopodobniej fakt, że współczesna polska szkoła nastawiona jest w przeważającej mierze na nauczanie nie zaś na wychowanie, które jest realizowane niejako „po drodze”, może trochę „na siłę”.
Konsekwencją postrzegania szkoły jedynie przez pryzmat jej funkcji kształcącej jest fakt, że nauczyciele czują się niejednokrotnie zwolnieni od prowadzenia działalności wychowawczej. Wychowanie staje się jedynie domeną wychowawcy klasy (ma on „wychować” ucznia w trakcie jednej godziny wychowawczej w tygodniu!) bądź pedagoga szkolnego. Zwłaszcza ten ostatni staje się w szkole swego rodzaju „specjalistą od spraw wychowawczych”, co z jednej strony należy uznać za właściwe, jednak oczekiwanie, iż „załatwi” on wszelkie problemy wychowawcze wydaje się już być mało realne.
Prezentowana publikacja dostarczy wskazówek, jak prowadzić działania o charakterze wychowawczym z uczniem. Książka zainteresuje wychowawców, studentów pedagogiki, psychologii i kierunków studiów nauczycielskich.
W przedstawianej książce zawarto teksty, które podejmują refleksję nad samą metodologią, nad uwarunkowaniami praktyki badawczej, jakością wiedzy pedagogicznej, sposobami traktowania teorii przez badaczy, możliwościami, jakie nowe nurty myślowe otwierają przed badaczami, a także znaczeniem problemów badawczych w tworzeniu projektu badania. W drugiej grupie tekstów, bezpośrednio odnoszących się do praktyk badawczych, zawarto spojrzenia na różne wycinki tej praktyki: od pytania, w jaki sposób w naukach pedagogicznych wykorzystywana jest teoria, przez ujawnianie mitów, jakie nagromadziły się wokół badań etnograficznych, aż do tropienia najczęściej popełnianych błędów w badaniach empirycznych i rozważań nad kompetencjami metodologicznymi pedagogów. Autorzy tekstów, przyglądając się krytycznie stosowanym praktykom, wskazują na konsekwencje przyjmowania określonych założeń w badaniach biograficznych i sygnalizują błędy popełniane przez początkujących badaczy. Analiza założeń przyjmowanych przez badaczy zjawisk pedagogicznych uwrażliwia na trudności, jakie napotykają na swej drodze, wskazując jednocześnie na potencjał, jaki tkwi w krytycznie zinterpretowanych badaniach jakościowych. Refleksja nad kłopotami metodologicznymi, których doświadcza każdy badacz, uświadamia nam, w jakim horyzoncie myślowym, wobec jakich dylematów staje współczesny badacz, a refleksja nad prowadzonymi badaniami przybliża nieco wiedzę na temat rodzajów i jakości praktyk badawczych.
W składanym do rąk czytelnika tomie nie znajdziemy odpowiedzi na wszystkie zasygnalizowane pytania o kształt praktyki badań pedagogicznych. Teksty w nim zawarte są tylko próbą przyjrzenia się z jednostkowych perspektyw, jak my, pedagodzy, badamy świat, na jakie bariery napotykamy, na co zwracamy uwagę, a co pomijamy. Wszystkie zawarte w niej głosy wypowiadane są w trosce o jakość badań empirycznych. Jak bowiem twierdzi Jacek Piekarski w tekście zawartym w prezentowanym tomie: „Metodologia niesie […] w sobie obligację do stałego obmyślania i dokumentowania wszelkich aspektów składających się na proces tworzenia wiedzy oraz jego rezultaty”.
Teresa Bauman
Biomedyczne podstawy logopedii to kolejny tom z serii podręczników akademickich Logopedia XXI Wieku.
Publikację przygotowano dzięki współpracy wybitnych polskich specjalistów z zakresu medycyny, psychologii, logopedii i językoznawstwa, co uczyniło ją opracowaniem daleko wykraczającym poza wiedzę podręcznikową. Zebrane w tomie teksty pretendują do miana profesjonalnych opracowań monograficznych, zawierających elementy precyzyjnej ekspertyzy, a także metodologię i wyniki autorskich badań naukowych na temat biomedycznych uwarunkowań rozwoju oraz zaburzeń mowy i języka.
Prezentowana wiedza dotyczy przede wszystkim rozwoju komunikacji człowieka od stanu embrionalnego poprzez zaburzenia artykulacji i mówienia dziecka, potem człowieka dorosłego (m.in. ankyloglosja, mowa rozszczepowa, afazja, dysfagia, choroby nowotworowe głowy i szyi) aż po właściwości mowy i mówienia pacjentów w wieku senioralnym (nurt logopedii senioralnej). Co bardzo ważne, teksty odznaczają się precyzją anatomicznego i neurobiologicznego opisu, a wiele kwestii omówiono w kontekście najnowszych badań z zakresu psychologii dynamicznej oraz ostatnich osiągnięć neurolingwistyki.
Publikacja jest adresowana przede wszystkim do studentów logopedii, psychologii, medycyny, kierunków filologicznych oraz wszystkich osób zainteresowanych biomedycznymi uwarunkowaniami rozwoju i zaburzeń mowy.
Autorzy i redaktorzy naukowi oddają w ręce Czytelnika niniejszy tom z przekonaniem, że jego lektura pozwoli dostrzec ogromną rolę połączenia wiedzy z zakresu nauk humanistycznych oraz biologiczno-medycznych w badaniach nad językiem, mową i komunikacją na różnych etapach życia człowieka.
Niniejsza publikacja to gotowy program terapeutyczny – dokładny opis Podejścia Interakcyjnego Rodzic-Dziecko – Palin PCI, w którym ogromny nacisk położono na współpracę między rodzicami a dziećmi. Autorki dowodzą, że tylko pełne zrozumienie potrzeb najmłodszych pozwala na skuteczną interwencję logopedyczną. Omawiają jej kolejne etapy i ilustrują ją opisami przypadków. Prowadzą czytelnika przez zawiłości programu i wyjaśniają wątpliwości, które mogą się nasunąć w trakcie jego lektury. W aneksie zamieszono kwestionariusze i arkusze niezbędne do przeprowadzenia terapii. Dokumenty te znajdują się także na dołączonej do książki płycie.
Program Elaine Kelman i Alison Nicholas to odróżnia od innych podejść terapeutycznych, że promowana jest w nim partnerska relacja między logopedą (specjalistą do spraw jąkania) a rodzicem (specjalistą do spraw swojego dziecka). Należy także zaznaczyć, że przedstawione w książce Podejście Interakcyjne Rodzic–Dziecko – Palin PCI może być z powodzeniem adaptowane to terapii innych zaburzeń mowy.