Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka
Ruch w życiu człowieka jest bardzo ważnym elementem na każdym etapie jego rozwoju. Ruch umożliwia działanie, aktywność, a także zaspokajanie podstawowych potrzeba człowieka. Dziecku umiejętność poruszania się daje możliwość eksploatacji otoczenia, poznawania i uczenia się. Dzięki ruchom naszego ciała możemy także wyrazić swoje uczucia i komunikować się z innymi.
Niestety, w chwili obecnej potrzeba ruchu jest ograniczana przez otoczenie i sytuację epidemiologiczną, w jakiej się znaleźliśmy. To ograniczanie ruchu może prowadzić do szeregu negatywnych implikacji, m.in. wzrostu wewnętrznego napięcia, stresu, powstawania wielu zahamowań i stanów niepokoju, utraty wiary w własne możliwości, a także do odsuwania się od otoczenia i utraty kontaktu z innymi.
Z tego względu proponujemy ćwiczenia z Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, które mocno akcentują znaczenie ruchu, a także relacji, które tworzą się poprzez ten ruch. Podstawą metody jest ruch i kontakt z dorosłym. Wielu dorosłych i dzieci ceni w metodzie prostotę i naturalność oraz sporą dawkę radosnej zabawy. Metoda jest naturalna i prosta ze względu na to, że wywodzi się z dziecięcego baraszkowania, które jest naturalną zabawą dziecka z dorosłym we wczesnym dzieciństwie. Ćwiczenia Ruchu Rozwijającego wpływają pozytywnie na: świadomość własnego ciała, świadomość przestrzeni i działania w niej, dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi kontaktu.
Dziecko dzięki Metodzie poznaje swoje ciało, uczy się orientacji w przestrzeni, usprawnia motorykę, koordynację ruchów. Ćwicząc z drugim człowiekiem uczy się współpracy, nawiązywania kontaktu, dzielenia radości z innymi (umiejętności społeczne). Dodatkowo dziecko buduje zaufanie do siebie i opiekuna, poczucie sprawstwa, poczucie własnej wartości. Poczucie bezpieczeństwa wyzwala twórczość- dziecko staje się bardziej aktywne, przejawia większą inicjatywę.
Przykłady ćwiczeń :
- Prowadzących do poznania własnego ciała ( ćwiczenia indywidualne ) :
maszerowanie i bieganie z podnoszeniem wysoko kolan;
czołganie się na brzuchu do przodu, z wyciąganiem i zginaniem na przemian
rąk i nóg;
uderzanie o podłogę piętami.
- Prowadzących do zdobycia pewności siebie w przestrzeni i poczucia bezpieczeństwa w niej :
w parach – jedna osoba robi „ mostek ”, a druga obchodzi ją na czworakach,
przechodzi pod, przez, nad, dokoła itp.;
w grupie – grupa tworzy „ tunel ”, reszta czołga się pod tunelem, na plecach, brzuszku itp.
- Ułatwiających nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą :
Ćwiczenia „ z ” w parach :
kołysanie : pozycja siedząca, tworzenie „ fotelika ” dla ćwiczącego i
obejmowanie go, łagodnie kołysząc do przodu;
pozycja stojąca ( tyłem ), ćwiczący delikatnie kładzie się na plecach
partnera, a ten stara się częściowo przyjąć ten ciężar.
Ćwiczenia „ przeciwko ” w parach :
„ skała ” – ćwiczący staje w rozkroku podpartym lub siedzi mocno podparty o
podłoże, współćwiczący próbuje przesunąć „ skałę ”, pchając lub ciągnąć w
różnych kierunkach;
„ paczka ” – dziecko zwija się w kłębek, a współćwiczący usiłuje „ rozwiązać
paczkę ” ciągnąć za nogi i ręce „ paczka ” może zostać uniesiona w górę (
nie rozwiązana ).
Ćwiczenia„ razem ” w parach :
partnerzy siedzą złączeni plecami, po czym wstają nie odrywając się od
siebie, napierając na siebie plecami tak, aby obydwaj powstali.
„ Razem ” w grupie :
ćwiczenia skoczne – dwóch współćwiczących wspomaga osobę skaczącą
trzymając ją za dłonie i łokcie;
huśtanie – dwóch współćwiczących huśta trzeciego partnera, trzymając go
za kostki i nadgarstki.
Opracowanie:
Fizjoterapeuci
Ewa Wawruszak-Stolarczyk
Anna Kubik
Dla zainteresowanych przygotujemy kolejne propozycje ćwiczeń.
Bibliografia
- „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka” Bożena Kisiel, Maria Przasnyska, Marta Bogdanowicz
- „Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne” Marta Bogdanowicz, Dariusz Okrzesik